Vol. 5, No 2, 2007 pp. 163 - 169
UDC
796.42.12:132
Scientific Paper
THE ACUTE EFFECTS OF HEAVY VERSUS LIGHT-LOAD SQUATS ON SPRINT PERFORMANCE
Rahman Rahimi
Department of Physical Education & Sport Science,
Islamic Azad University of Mahabad, Mahabad, Iran
E-mail: Rahman.Rahimi@yahoo.com
Abstract.
The aim of this study was to determine whether performing heavy versus light-load squats prior to sprinting would improve running speed. Twelve elite soccer league players (Age, 22.4 1 years; height, 178 5 cm; body mass, 89 12 kg) performed two sets of four repetitions using light (LS=60% of 1RM), moderate (MS=70% of 1RM), or heavy load squats (HS=85% of 1RM) and a control (C) warm-up condition on randomized separating conditions over the course of two weeks. After a 4-minute post-warm up, the subjects completed a timed 40-meter sprint. The results of this study indicated that the running speed had improved significantly (P<0.05) after LS (-1.9%), MS (-1.77%), and HS (-2.98%) warm-ups compared to C. When compared to squat protocols, significant differences were observed between LS (60% of 1RM) and HS (85% of 1RM) only. The data from this study suggest that performing squats prior to sprinting may improve 40-m sprint times. However, in order to induce optimal running speed enhancement, it is necessary to set the intensity of the warm-up protocol with high-dynamic loading intensities (> 80% of 1RM).
Key words:
warm-up, sprint, postactivation potentiation
AKUTNI EFEKAT ČUČNJEVA SA VELIKIM OPETEREĆENJEM U ODNOSU NA ČUČNJEVE SA MALIM OPTEREĆENJEM
NA BRZINU TRČANJA U SPRINTU
Cilj ovog rada bio je da se odredi da li će vežbanje čučnjeva sa većim ili manjim opterećenjem imati bolji pozitivan uticaj na brzinu trčanja. Dvanaestorica elitnih fudbalera (godine starosti, 22,4±1 godina; visina, 178±5 cm; težina, 89±12 kg) vežbali su tokom perioda od dve nedelje po dva seta od po četiri ponavljanja čučnjeva sa malim opterećenjem (LS=60% 1RM), sa srednjim opterećenjem (MS=70% 1RM), ili sa velikim opterećenjem (HS=85% 1RM, kao i kontrolno zagrevanje (C) uz pomoć proizvoljno odabranih kriterijuma za podelu. Nakon dodatnih četiri minuta zagrevanja, ispitanicima je merena brzina na sprintu 40 metara. Rezultati ovog istraživanja pokazuju da je brzina trčanja značajno uvećana (P<0,05) nakon LS (-1,9%), MS (-1,77%), i HS (-2,98%) kao vidova zagrevanja u odnosu na obično zagrevanje C. Nakon poređenja protokola čučnjeva, mogu se uočiti značajne razlike samo između LS (60% 1RM) i HS (85% 1RM). Podaci koji su dobijeni u toku ovog istraživanja dovode nas do zaključka da vežbanje čučnjeva pre sprinta može da poboljša brzinu trčanja kod sprinta na 40 metara. Ipak, da bismo došli do optimalnog uvećanja brzine, neophodno je odrediti nivo intenziteta protokola zagrevanja uz pomoć visoko dinamičkog intenziteta opterećenja (> 80% 1RM).
Ključne reči:
zagrevanje, sprint, postaktivaciona potencijacija
