Vol.6, No 1, 1999 pp. 82 - 89
UC 612.17
THE INFLUENCE OF METOPROLOL ON EXERCISE
TRAINING EFFECTS
IN PATIENTS WITH ISCHEMIC LEFT VENTRICULAR
DYSFUNCTION
Milan Pavlović1, Miloje Tomašević1, Ljubomir
Hadži Pešić2, Vladislav Marković2,
Lazar Todorović1, Predrag Nikolić1, Svetlana
Apostolović1
1Cardiovascular Clinic, Faculty of Medicine, University
of Niš
2Institute for Prevention, Treatment and Rehabilitation
of Rheumatic and Cardiovascular Diseases, Niška Banja Yugoslavia
Summary. The aim of this study was to estimate the influence of
chronic metoprolol treatment, which has been added to conventional heart
failure, in patients with post infarction left ventricular dysfunction,
on the effects of a one year physical training. Eighty-nine patients, who
recently suffered myocardial infarction and also had left ventricular dysfunction
with ejection fraction of 40% or less, were examined.The first part of
the physical training program was carried out as residential rehabilitation
in the course of three weeks. At the end of the residential phase of rehabilitation
the functional capacity was increased in metoprolol group from 4.9+/-1.6
METs to 5.8+/-1.9 METs (p<0.025), and in the non beta blocker group
from 4.8+/-1.8 METs to 5.4+/-1.8 METs (NS). After residential rehabilitation
patients continued with unsupervised physical activity for a one year period.
At the end of the one year physical training program the functional capacity
increased in metoprolol group from 4.9+/-1.6 to 6.3+/-1.7 METs (p<0.001),
and in the non beta blocker group from 4.8+/-1.8 to 5.7+/-1.9 METs (p<0.01).
Both groups of patients have improved functional capacity due to physical
training. Patients with metoprolol have shown greater functional capacity
improvement (28.7%) than patients without the beta blocker (18.8 %, p<0.05),
with statistical significance which appeared from the third month, and
remained until the end of the one year training period. There were no complications
during the training and no evidence of heart failure deterioration. Incidence
of the nonfatal myocardial infarction was lower in metoprolol group, but
without statistical significance (6.3% vs10.6 %). Also, annual mortality
was lower in metoprolol group, 4.3% vs 7.1%, but again without statistical
significance.
Key words: Heart failure, beta adrenergic blocker, physical
training
UTICAJ METOPROLOLA NA EFEKTE FIZIČKOG
TRENINGA
BOLESNIKA SA ISHEMIJSKOM DISFUNKCIJOM LEVE
KOMORE
Kratak sadržaj: Cilj ispitivanja je bio da se proceni uticaj
hronične terapije metoprololom, koji je bio dodat konvencionalnoj terapiji
srčane insuficijencije bolesnika sa post infarktnom disfunkcijom leve komore,
na efekte jednogodišnjeg fizičkog treninga. Ispitano je 89 bolesnika koji
su nedavno preležali infarkt miokarda i imali disfunkciju leve komore sa
ejekcionom frakcijom 40% ili manjom. Prvi deo fizičkog treninga je sproveden
u Institutu Niška Banja u trajanju od tri nedelje. Na završetku ove faze
rehabilitacije je funkcionalni kapacitet povećan kod bolesnika sa metoprololom
sa 4.9+/-1.6 METa na 5.8+/-1.9 METa (p<0.025), a kod bolesnika koji
nisu uzimali beta blokator je povećan sa 4.8+/-1.8 METa na 5.4+/-1.8 METa
(NS). Posle završetka institucionalizovane rehabilitacije bolesnici su
nastavili sa fizičkom aktivnošću u trajanju od godinu dana. Na kraju jednogodišnjeg
programa fizičkog treninga je funkcionalni kapacitet povećan u grupi bolesnika
sa metoprololom sa 4.9+/-1.6 na 6.3+/-1.7 METa (p<0.001), a kod bolesnika
bez beta blokatora sa 4.8+/-1.8 na 5.7+/-1.9 METa (p<0.01). Obe grupe
bolesnika su popravile funkcionalni kapacitet pod uticajem fizičkog treninga.
Bolesnici sa metoprololom su pokazali veće poboljšanje funkcionalnog kapaciteta
(28.7%) u odnosu na bolesnike bez beta blokatora (18.8 % p<0.05), sa
statističkom značajnošću koja se pojavila od trećeg meseca studije i zadržala
do kraja praćenog perioda. Nije bilo komplikacija u sklopu fizičkog treninga
i nije bilo pogoršanja srčane insuficijencije. Učestalost nefatalnog infarkta
miokarda bila je manja u grupi bolesnika sa metoprololom, ali bez statističke
značajnosti (6.3% prema 10.6%). Godišnji mortalitet je takođe bio niži
u grupi bolesnika sa metoprololom, bez značajnosti razlike.
Ključne reči: Srčana insuficijencija, beta blokatori, fizički
trenining
