Vol.14, No 2, 2007 pp. 98 - 100
UC 616.12-053.31
PNEUMOPERICARDIUM: A POSSIBLE RARE CAUSE
OF NEONATAL DEATH
Radovan Karadžić, Aleksandra Antović, Goran Ilić, Lidija Kostić-Banović
Institute of Forensic Medicine, Faculty of Medicine, Niš, Serbia
E-mail: alexantovic@yahoo.com
Summary. The aim of this paper is to point to the dangers of pneumopericardium
(PPC), which is defined as a collection of air or gas in the pericardial
cavity. PPC belongs to the most dangerous kinds of extra-alveolar air and
only physicians’ awareness of that condition and immediate air evacuation
(pericardiocentesis) prevents the deleterious results. Neonatal pneumopericardium
is a rare clinical condition. We report a case of neonatal pneumopericardium
with the fatal outcome, occurring in the presence of significant lung pathology
(in utero meconial aspiration, pulmonary hypertension) and a history of
neonatal resuscitation. The patophysiological mechanism is the obstruction
of large and small airways with the aspirated material and consecutive
air trapping distal to obstruction, over distension and rupture of alveolar
walls, allowing gas to escape and dissect along perivascular and peribronchial
sheaths towards pericardial sac within which this air accumulates. Mechanically
ventilated patients are particularly at risk for tension pneumopericardium
(TPPC) secondary to barotrauma. Acute cardiac shock, pulsus paradoxus and
decreased systolic blood pressure (the heart is ineffectual pump), muffled
heart sounds and a metallic sound of high frequency refer to the presence
of a pneumopericardium. Tension pneumopericardium is a life threatening
condition, so early recognition and intervention (pericardiocentesis) is
very important.
Key words: pneumopericardium;
neonatal; meconial aspiration; death
NEKONTRACEPTIVNI EFEKTI INTRAUTERINIH
KONTRACEPTIVNIH ULOŽAKA
Kratak sadržaj: Cilj ovog rada je da ukaže na opasnost od pneumoperikarda
(PPK), koji se definiše kao kolekcija vazduha ili gasa u srčanoj kesi.
PPK predstavlja najopasniji vid ekstra-alveolarnog prodora vazduha i samo
oprez i svest lekara o ovom stanju, kao i urgentna evakuacija vazduha (perikardiocenteza)
prevenira štetan ishod. Pneumoperikard kod novorođenčadi predstavlja
relativno retko kliničko stanje. U ovom radu opisali smo slučaj pneumoperikarda
novorođenčeta sa fatalnim ishodom, koji je nastao na terenu izražene
plućne patologije (mekonijalna aspiracija in utero, plućna hipertenzija)
i izvršene kardio-pulmonalne reanimacije novorođenčeta. Patofiziološki
mehanizam nastanka PPK ogleda se u opstrukciji velikih i malih disajnih
puteva aspiriranim materijalom sa konsekutivnim zarobljavanjem vazduha
distalno od opstrukcije, prekomernom distenzijom i rupturom alveolarnih
zidova, izlaskom vazduha i raslojavanjem perivaskularnih i peribronhijalnih
omotača sve do srčane kese i akumulacijom vazduha u njoj. Mehanički
ventiliranim pacijentima preti povećani rizik od nastanka tenzionog pneumoperikarda
(TPPK), a kao posledica barotraume. Akutni kardiogeni šok, paradoksni
puls i smanjen sistolni krvni pritisak (srce je neefikasna pumpa), potmuli
srčani tonovi i metalni zvuk visoke frekvencije odgovaraju pneumoperikardu.
Tenzioni pneumoperikard predstavlja po život opasno stanje, pa su rano
prepoznavanje i intervencija (perikardiocenteza) od presudnog značaja
u terapijskom smislu.
Ključne reči: pneumoperikard;
novorođenče; aspiracija mekonijuma; smrt
