Vol.13, No 3, 2006 pp. 158 - 163
UC 616.127-005.8:615.84
TEMPORARY ELECTRO-STIMULATION
IN THE ACUTE MYOCARDIAL INFARCTION - TWO-YEAR
EXPERIENCE
Aleksandar Stojković, Zoran Perišić, Nebojša Krstić, Svetlana Apostolović,
Mirko Burazor
Cardiovascular Diseases Clinic, Clinical Center Niš
E-mail: saleks@ni.sbb.co.yu
Summary. The application of temporary electro-stimulation is necessary
in acute myocardial infarction complicated by the appearance of symptomatic
bradycardia, AV conduction disturbances and asystolia. During the last
two years, 38 of 892 patients (4.2%) with the diagnosis of acute myocardial
infraction with ST segment elevation, required temporary electro-stimulation
(27 with inferior infractions and 11 with anterior infraction). The third
degree AV block was diagnosed in 34 patients (89%). and 4 (11%) patients
received prophylactic electro-stimulation due to de novo conduction disturbances
(the second degree AV block and block of the left bundle branch- 2 patients,
and block of the left bundle branch-1 patient, and block of the right bundle
branch-1 patient, and haemiblock-1 patient). The mortality in the group
with anterior infarction was significantly higher than the mortality in
the group with inferior infarction (8/11 vs. 5/27, p<0.05). In the group
with anterior infarction and temporary electro-stimulation, patients with
extensive infarcts had bad prognosis while the presence of right ventricular
infraction significantly contributed to the unfavorable outcome in the
group with inferior infarction and temporary electro-stimulation. In the
group with anterior acute myocardial infraction and temporary electro-stimulation,
the duration of QRS complex on admission, expressed in milliseconds was
significantly longer in the deceased patients than in the survivors.
Key words: Acute myocardial
infraction, temporary electro-stimulation
PRIVREMENA ELEKTROSTIMULACIJA KOD AKUTNOG
INFARKTA MIOKARDA - DVOGODIŠNJE ISKUSTVO
Kratak sadržaj: Primena privremene elektrostimulacije neophodna
je kod akutnih infarkta miokarda komplikovanih pojavom simtomatske bradikardije,
AV smetnjama provodjenja i asistolije. U protekle dve godine od 892 bolesnika
sa dijagnozom akutnog infarkta mikarda sa ST elevacijom, njih 38 (4,2%)
zahtevalo je privremenu elektrostimulaciju i to 27 sa donjim infarktom
i 11 sa prednim infarktom. Indikacija u 34 bolesnika (89%) bila je simtomatski
AV blok III stepena. Profilaktičku elektrostimulaciju dobilo je ukupno
4 (11%) bolesnika i to zbog novonastalog AV bloka II stepena i novonastalog
bloka leve grane (2 bolesnika) kao i novonastalog bloka leve (1 bolesnik)
i novonastalog bloka desne grane i novonastalog hemibloka (1 bolesnik).
Smrtnost u grupi sa prednjim infarktom bila je značajno veća nego u grupi
sa donjim infraktom (8/11 vs 5/27, p<0,05). Lošu prognozu u grupi sa
prednim infarktom i privremenom elektrostimulacijom imali su bolesnici
sa velikim infartom dok je prisustvo infrakta desne komore značajno doprinelo
lošem ishodu u grupi sa donjim infarktom i privremenom elektrostimulacijom.
U grupi sa prednjim akutnim infarktom miokarda i privremenom elektrostimulacijom
trajanje QRS kompleksa na prijemu izraženo u milisekundama bilo je značajno
duže u egzitiralih bolesnika nego u preživelih.
Ključne reči: Akutni infarkt
miokarda, privremena elektrostimulacija
