Vol.11, No 3, 2004 pp. 127 - 130
UC 617.7
DIFFERENTIATION OF POSTERIOR ISCHEMIC
OPTIC NEUROPATHY FROM RETROBULBAR NEURITIS WITH PATTERN
EVOKED VISUAL POTENTIAL RESPONSE
Dragan Veselinović1, Stojanka Đurić2
1Ophthalmology Clinic, 2Clinic
of Neurology, Clinical Center, Niš, Serbia and Montenegro
Summary. Pattern-evoked responses have been recorded in 21 patients
with unilateral retrobulbar neuritis and in 20 patients with posterior
ischemic optic neuropathy. In the group of retrobulbar neuritis there were
9 patients with definite multiple sclerosis.
In posterior ischemic optic neuropathy the P-100 of PVEP was delayed
(ave.123.87 msec; normal 106.9 msec), but significant increases in latent
period was obtained in the group with retrobulbar neuritis (ave.138.72
msec). One of the most striking differences between ischemic and demyelinating
disease of the optic nerve was seen when the normal eye was stimulated.
In patients with posterior ischemic optic neuropathy the response was always
normal.
In the posterior ischemic optic neuropathy patients, amplitude P-100
of PVEP was reduced more frequently than the latency was increased (ave.
3.97 mV; normal 8.7 mV). Amplitude/latency ratio was also reduced proportionally
more than latency was prolonged (0.027 mV/msec ; normal 0.082 mV/msec).
The paper describes pathogenetic mechanisms of ischemia and inflammation
and their influence on characteristic PVEP findings in ischaemic neuropathy
and optic nerve neuritis.
The conclusion is that PVEP represents a very significant diagnostic
method, enabling early differential diagnose in patients with inflammatory
and ischemic optic nerve diseases.
Key words: Posterior ischemic optic neuropathy, retrobulbar
neuritis, PVEP
DIFERENCIJALNA DIJAGNOZA ZADNJE ISHEMIČNE
NEUROPATIJE
I RETROBULBARNOG NEURITISA UZ PRIMENU
VIZUELNIH EVOCIRANIH POTENCIJALA
Kratak sadržaj: Strukturni vizuelni evocirani potencijali (PVEP)
su registrovani kod 21 pacijenta sa unulateralnim retrobulbarnim neuritisom
i kod 20 pacijenata sa zadnjom ishemičnom optičkom neuropatijom. U grupi
sa retrobulbarnim neuritisom bilo je devet pacijenata sa klinički potvrđenom
multiplom sklerozom.
Kod pacijenata sa zadnjom ishemičnom neuropatijom vrednosti P-100 talasa
PVEP-a bile su produžene (123,87 msec; normalno 106,9 msec), ali signifikantno
produženje latentnog vremena je bilo prisutno u grupi sa retrobulbarnim
neuritisom
(138,72 msec). Jedna od najznačajnijih razlika između ishemične i demijelinizirajuće
bolesti vidnog živca je registrovana u slučaju kada je zabeležen odgovor
zdravog oka. Kod pacijenata sa zadnjom ishemičnom neuropatijom ovaj odgovor
je bio uvek normalan.
Kod pacijenata sa zadnjom ishemičnom neuropatijom aplitude P-100 talasa
su bilo znatno više reducirane u odnosu na produženje latence (3,97mV;
normalno 8,7mV). Indeks amplituda/ latenca je u ovoj grupi je takođe bio
značajno izmenjen u odnosu na produženje latence ( 0,027mV/msec; normalno
0,082 mV/msec).
U radu se govori o patogenetskim mehanizmima ishemije i inflamacije
i njihov uticaj na karakteristike na nalaz PVEP-a, kod ishemične neuropatije
i neuritisa vidnog živca.
Zaključuje se da strukturni vizuelni evocirani potencijali predstavljaju
vrlo značajanu dijagnostičku metodu, koja nam omogućuje ranu diferencijalnu
dijagnozu kod pacijenata sa inflamatornim i ishemičnim obolenjima vidnog
živca.
Ključne reči: Zadnja ishemična neuropatija optikusa, neuritis
retrobulbaris, PVEP
